Discriminatie kan de macht en kansen van mensen schaden. Het is de oneerlijke behandeling van iemand op grond van geslacht, seksualiteit, leeftijd, gewicht, etniciteit, religie, handicap, enz.
Discriminatie kan veel verschillende vormen aannemen, zoals individuele haatmisdrijven tot de institutionele ontkenning van voorrechten die wel aan andere groepen worden verleend. Discriminatie leidt tot de onderdrukking van de geviseerde groep mensen.
In België:
- zijn discriminatie en LGBTQI-fobische aanvallen verboden door de Belgische wet en Europese conventies. Zoals bij racisme of seksisme, worden homo- en transfobische beweegredenen beschouwd als een verzwarende factor, wat de straf van de dader kan doen verhogen.
- worden LGBTQI+ beschouwd als slachtoffers van “gekruiste” of (in het geval dat er ook raciale elementen bij betrokken zijn) "intersectionele" discriminatie wanneer zij bijvoorbeeld een handicap hebben, illegaal in het land verblijven verblijven, enz.
- worden helaas nog steeds veel LGBTQI+-personen beschouwd als een "schandvlek" of een "afwijking" door hun familie. Dit is het resultaat van het beleid door de jaren heen en door diepgaande, LGBTQI-fobische overtuigingen.
- behoren geslacht, seksuele geaardheid, genderidentiteit en genderexpressie tot de 19 criteria die door de Belgische wetgeving beschermd worden tegen discriminatie.
Het roze plafond
Het roze plafond (geïnspireerd door het glazen plafond) verwijst naar de moeilijkheid en soms zelfs de onmogelijkheid voor een LGBTQI+-persoon om toegang te krijgen tot hogere functies in een bedrijf.
Het roze plafond is het gevolg van de discriminatie waar LGBTQI+-personen dagelijks mee worden geconfronteerd, en de reden waarom sommige mensen hun coming-out niet doen op het werk.